Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Ο Παπανδρέου δεν θα λογοδοτήσει σε εμάς…


Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στο δρόμο του και δεν με ενδιαφέρει, τόνισε, αν θα έχω μια μόνο θητεία ως πρωθυπουργός.
Σχόλιο: Ο Παπανδρέου δεν θα λογοδοτήσει σε εμάς και το έχει απαφασίσει. Λογοδοτεί καθημερινά μόνο στο Στρος Καν, τον Βαν Ρομπάι, την Μέρκελ, τον Σόρος, και τους τραπεζίτες. Αλίμονο σε όσους μείνουν πίσω…

Γιάννης Παπαϊωάννου
http://skeftomasteellhnika.blogspot.com

Οι σοσιαλιστές δεν έχουν θέση στο Ευρώ


Δεν υπάρχει τίποτε το σοσιαλιστικό στο Ευρώ και δεν υπάρχει καμιά περίπτωση ένα παγκόσμιο αποταμιευτικό νόμισμα να γίνει έστω και λεκτικά σοσιαλιστικό. Καμία απολύτως. Οι σοσιαλιστές πανευρωπαϊκά και οι πέριξ αυτών συμπαθούντες παραμυθιάζονται και παραμυθιάζουν αγρίως όταν δηλώνουν ότι στοχεύουν στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων με ουσία μπορεί να γίνει στην Ευρωπαϊκή ένωση αλλά αυτό δεν θα επηρεάσει καθόλου την ζώνη του ευρώ. Το ευρω το κυβερνούν οι αγορές και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Οι σοσιαλιστές δεν έχουν θέση στο Ευρώ.

Γιάννης Παπαϊωάννου

Η Λιβύη και ο Καντάφι στην εισβολή του 1974


Άρθρο του Μπιρόλ Ερτάν στη Βολκάν

ΕΤΟΣ 1974. Μερικές μέρες μετά την ειρηνευτική επιχείρηση. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις διενήργησαν επιτυχημένη απόβαση στο νησί και λύτρωσαν τους Τ/κ. Από στιγμή σε στιγμή μπορούσε να ξεσπάσει ελληνοτουρκικός πόλεμος. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ήταν έτοιμες για έναν τέτοιο πόλεμο, αλλά υπήρχε σοβαρή έλλειψη οπλισμού.

Ο Τανέρ Μπαϊκότ ήταν διπλωμάτης που υπηρετούσε στο ΝΑΤΟ. Η Τουρκία ζήτησε οπλισμό από Ιράν και Ιράκ. Το Ιράν στην αρχή κωλυσιεργούσε και στη συνέχεια μας έστειλε κάτι ψευτοπράγματα. Το Ιράκ διεμήνυσε ότι δεν διέθετε τον οπλισμό που θέλαμε και ότι αυτόν τον διαθέτει η Λιβύη.

Το ΥΠΕΞ επικοινώνησε αμέσως με τη Λιβύη. Από εκεί μας πληροφόρησαν ότι υπάρχουν άφθονα όπλα και υλικά στις αποθήκες οπλισμού των ΗΠΑ οι οποίες έκλεισαν με διαταγή του Καντάφι και ότι θα μπορούσαν να μας τα στείλουν. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα προσγειώθηκαν στην Τουρκία τέσσερα αεροσκάφη γεμάτα με οπλισμό και υλικά. Πρωθυπουργός ήταν ο Ετζεβίτ και υπουργός Άμυνας ο Χασάν Εσάτ Ισίκ.

Ο Ισίκ κάλεσε τον Μπαϊκότ και του είπε ότι θα στείλει ευχαριστήρια επιστολή στον Καντάφι, ενώ του ζήτησε να πάει στη Λιβύη και να ζητήσει και νέα ποσότητα οπλισμού. Ο νεαρός διπλωμάτης ρώτησε κατά πόσο θα έπρεπε να καταβληθεί η αξία του οπλισμού που ήδη είχε παραληφθεί. Ο υπουργός απάντησε καταφατικά και ο Μπαϊκότ μετέβη στη Λιβύη.

Εκεί συναντήθηκε με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου της Λιβύης και του είπε ότι ήθελε να πληρώσει την αξία του οπλισμού και παράλληλα να ζητήσει την αγορά και νέου. Η απάντηση του αρχηγού ήταν «από εσάς δεν παίρνουμε χρήματα. Να σας στείλουμε όλο τον οπλισμό και υλικό που υπάρχει στις αποθήκες».

Οι Τούρκοι αξιωματικοί που συνόδευαν τον διπλωμάτη μετέβησαν στη Βάση και επέλεξαν ό,τι τους εξυπηρετούσε. Το υλικό φορτώθηκε σε 4 DC9 και απεστάλη στην Τουρκία.

Ένα άλλο περιστατικό με τον Καντάφι: «Ο Καντάφι ήταν περικυκλωμένος από πλήθος κόσμου. Μετά δυσκολίας μπορέσαμε να οδηγήσουμε τον Μπαϊκάλ (διάδοχο του Ετζεβίτ) κοντά του. Ο Λίβυος ηγέτης άρχισε τις φιλοφροσύνες και είπε ότι αισθάνεται υπερηφάνεια για τους Τούρκους. Ζήτησε από την τουρκική αντιπροσωπεία να παραμείνει μερικές μέρες στη Λιβύη και να την φιλοξενήσει δίνοντας ραντεβού για την επόμενη. Στη συνάντηση αυτή ο Μπαϊκάλ ενημέρωσε τον Καντάφι για την επιχείρηση στο νησί.

Ο Λίβυος ηγέτης ρώτησε: «Και γιατί δεν καταλάβατε το σύνολο της νήσου;» προσθέτοντας: «Αν τολμήσει να κινηθεί η Ελλάδα θα έχετε την κάθε μας βοήθεια».

Στη συνέχεια ζήτησε από τον Μπαϊκάλ να γευματίσουν με τους Λίβυους στρατιώτες για να τους ενημερώσει για το Κυπριακό.

Η απάντηση του Μπαϊκάλ ήταν: «Μετά χαράς, αλλά θα χάσουμε το αεροσκάφος». Τελικά έμειναν επειδή ο Καντάφι προθυμοποιήθηκε να τους διαθέσει το ιδιωτικό του αεροσκάφος. Μάλιστα. Τότε ο Καντάφι πρόσφερε στην Τουρκία ό,τι καμιά άλλη χώρα.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 12/04/2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ...

Τι συζητούμε με τα Σκόπια...


Του Κωνσταντίνου Χολέβα

Οι αποκαλύψεις της εφημερίδας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (τις διάβασα στο Διαδίκτυο στις 9.4.2011) για τις μυστικές συνομιλίες Αθηνών-Σκοπίων προκαλούν πολλά και σοβαρά ερωτήματα.
Συγκεκριμένα το δημοσίευμα αναφέρει ότι οι διαπραγματεύσεις δεν γίνονται με την παρουσία διπλωματικών υπαλλήλων, αλλά με τη μεσολάβηση προσώπων που δεν έχουν καμία επίσημη ιδιότητα.
Μάλιστα από την πλευρά των Σκοπίων τις συζητήσεις διεξάγει ένας τελωνειακός υπάλληλος. Δεδομένης δε της υποκρισίας που δείχνουν προς την κοινή γνώμη οι δύο κυβερνήσεις θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή τη συζήτηση ως τη «διαπραγμάτευση του Τελώνη και του Φαρισαίου».
Πάντως τα πράγματα δεν είναι αστεία και είμαι βέβαιος ότι το σωματείο των διπλωματικών υπαλλήλων θα νιώθει θιγμένο και μειωμένο γι’ αυτή την ταπεινωτική μεταχείριση.
Η ουσία της μυστικής διαπραγμάτευσης έγκειται στα τρία ονόματα που συζητούνται και προφανώς έχουν προταθεί από τον μεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς. Ο Νίμιτς κάθε άλλο παρά ουδέτερος θεωρείται σε αυτή τη διαμάχη, διότι προήδρευσε επί έτη ενός ιδρύματος, το οποίο εξέδωσε την τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων με χρηματοδότηση του πρόσφατου επισκέπτη μας Τζορτζ Σόρος.
Στο έργο αυτό, όπως ευστόχως κατήγγειλαν οι Παμμακεδονικές Οργανώσεις Αμερικής, Καναδά, Αυστραλίας και Ευρώπης, εξωραϊζεται η Οθωμανική κατάκτηση, προβάλλονται οι θέσεις των Σκοπίων, συκοφαντείται ο Κυπριακός Αγώνας του 1955-59 και διαστρεβλώνεται η ελληνική ιστορία.
Τα τρία ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι: α) Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας, β) Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και γ) Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη.
Δεν υπάρχει, όπως φαίνεται, η παραμικρή εγγύηση ότι τα Σκόπια δέχονται να ενσωματώσουν στο Σύνταγμά τους την οποιαδήποτε νέα ονομασία, αν αυτή γίνει δεκτή από την Ελλάδα. Φοβούμαι ότι κάναμε ακόμη μία υποχώρηση και αντί της ονομασίας έναντι όλων –erga omnes- δεχόμαστε μία ονομασία που θα χρησιμοποιείται μόνο από την Ελλάδα και στην πινακίδα των Σκοπίων στον ΟΗΕ.
Και οι τρεις ονομασίες είναι βλαπτικές για τα εθνικά μας συμφέροντα και πρέπει να απορριφθούν. Η « Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας» υπονοεί ότι υπάρχει και Κάτω Μακεδονία, άρα οι κάτοικοι της Βορείου Ελλάδος –όπου γεννήθηκε και ο υπογράφων- θα υποχρεωθούν να ονομάζονται Κατωμακεδόνες.
Η Άνω Μακεδονία προϋποθέτει και την Κάτω Μακεδονία, με την οποία κάποια στιγμή αναμένεται να ενωθεί. Να, λοιπόν, η Μεγάλη Μακεδονία που προβάλλουν οι σύγχρονοι χάρτες των Σκοπίων στα σχολεία τους.
Εξάλλου ο όρος Άνω Μακεδονία ιστορικά ανήκε στη Δυτική Μακεδονία κατά την αρχαιότητα. Οι σημερινοί Νομοί Κοζάνης, Καστορίας, Φλωρίνης και Γρεβενών ήσαν η Άνω Μακεδονία, όπως αναφέρουν οι Αρχαίοι συγγραφείς. Επομένως η παραχώρηση αυτού του ονόματος σημαίνει ότι δίνουμε το δικαίωμα στη ΦΥΡΟΜ να διεκδικεί και αυτές τις ελληνικότατες περιοχές.
Η ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» δίνει την εντύπωση σε κάθε ξένο παρατηρητή ότι έχει σκοπό υπάρξεως την ένωσή της με τη Νότιο Μακεδονία. Όπως το Βόρειο Βιετνάμ τελικά ενώθηκε με το Νότιο, και όπως προσπάθησε η Βόρειος Κορέα το 1950 να ενωθεί δια των όπλων με τη Νότιο. Δηλαδή η ελληνική Μακεδονία θα εμφανίζεται διεθνώς ως μία αμφισβητούμενη περιοχή που αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει ένα κράτος με τα Σκόπια.
Η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» ή « Μακεδονία του Βαρδάρη – Σκόπια» είναι εξίσου απορριπτέα επειδή αποκρυσταλλώνει και νομιμοποιεί την επί 65 χρόνια ανιστόρητη προπαγάνδα του Τίτο και των επιγόνων του.
Ο κομμουνιστής δικτάτορας της Γιουγκοσλαβίας, Τίτο, κατασκεύασε το 1944 την ανύπαρκτη «μακεδονική εθνότητα» και διακήρυξε ότι η περιοχή Σκοπίων θα είναι η Μακεδονία του Βαρδάρη (= του Αξιού). Στόχος της θα είναι να ενοποιηθεί με τη Μακεδονία του Αιγαίου (Βόρειο Ελλάδα) και τη Μακεδονία του Πιρίν (Νοτιοδυτική Βουλγαρία).
Αν εμείς με δική μας υπογραφή δεχθούμε –ό μη γένοιτο- κάτι τέτοιο τότε θα νομιμοποιήσουμε την προπαγάνδα και τα αλυτρωτικά οράματα του Τίτο, τα οποία μέχρι τώρα καταγγέλλαμε διεθνώς. Θα φθάσουμε άραγε σε τέτοιο σημείο εθνικών υποχωρήσεων;
Άλλωστε και τα τρία ονόματα που προτείνονται πάσχουν από μία εγγενή αδυναμία. Αποτελούνται από έναν όρο εθνολογικά και ιστορικά φορτισμένο, δηλ τη Μακεδονία, και από έναν άλλο όρο αδύναμο χωρίς συμβολισμό ( Ανω ή Βόρεια ή του Βαρδάρη). Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και μαθηματικά βέβαιο ότι σύντομα ο αδύναμος όρος θα εξαλειφθεί και θα παραμείνει σε διεθνή χρήση ο ισχυρός. Μετά από λίγα χρόνια η Βουλή των Σκοπίων θα απορρίψει το πρώτο συνθετικό ( Άνω, Βόρεια κ.λπ) όπως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Βουλή της τότε Υπεριορδανίας απέρριψε γρήγορα το Υπέρ και η χώρα ονομάσθηκε απλώς Ιορδανία.
Είναι, λοιπόν, απαραίτητο, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, να επανέλθουμε στη μία και μοναδική εθνικώς συμφέρουσα θέση μας, αυτή του αειμνήστου Κων. Καραμανλή και των πολιτικών αρχηγών του Απριλίου 1992. Ότι δεν δεχόμαστε καμία ονομασία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία είτε ολόκληρο, είτε σύνθετο, είτε ως παράγωγο. Τα τελευταία χρόνια είχαμε φέρει πιο πίσω την κόκκινη γραμμή μας νομίζοντας ότι θα καμφθεί η αδιαλλαξία των Σκοπίων. Οι ελπίδες όσων πίστεψαν κάτι τέτοιο διαψεύστηκαν οικτρά. Σήμερα η ΦΥΡΟΜ μας εγκαλεί ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Το πάθημα ας γίνει μάθημα!

Ο κ. Κωνσταντίνος Χολέβας είναι Πολιτικός Επιστήμων και το συγκεκριμένο άρθρο του είναι δημοσιεύμενο στο Αντίβαρο

ΓΑΠ: Ο Μέγας Σταρχιδιστής!


‘Ολη η Ελλάδα καρφωμένη στην τηλεόραση να ακούσει τα νέα μέτρα κι ο μυαλοχυμένος διάβαζε με ύφος περισπούδαστο την έκθεση ιδεών που του γράψανε οι παρατρεχάμενοί του περί οδικού χάρτη και άλλων τινών διαγραμμάτων του κώλου…
Κάποιοι από τους υπουργούς κοίταζαν τα ρολόγια τους, ήταν ορισμένοι που τα κουνούσαν κιόλας…
Στον κόσμο του εν τω μεταξύ ο ...
«ti-pinis-ke-den-mas-dinis”, πλήρης η αφοσίωσή του στο ορνιθοπόνημα!
Κάποια στιγμή έχασε τη σελίδα 14 και τους διάβασε δύο φορές τη σελίδα 7!
Στα παπάρια του, το ύφος έχει σημασία και όχι αυτά που λες…
…Και μετά πήγανε όλοι μαζί στην Ακροθαλασσιά…
ΟΥΣΤ ΚΟΠΡΙΤΕΣ...

Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Συγγραφέας-Ηθοποιός
http://taxalia.blogspot.com/2011/04/blog-post_2710.html

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

170 δισ. ευρώ μας χρωστά η Γερμανία!


ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ’41, ΟΠΩΣ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ!

Το ποσό που υποχρεούται σήμερα να μας επιστρέψει η Γερμανία κυμαίνεται από 54 έως 170 δισ. ευρώ. Το πρώτο ποσό αφορά την επιστροφή του δανείου χωρίς τόκους και το δεύτερο με τόκους. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τις πολεμικές αποζημιώσεις που δεν πλήρωσε, το χρέος της προς την Ελλάδα ξεπερνά το 1 τρισ. ευρώ!
Στη δυσμενή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα λογικό είναι να ψάχνει η κυβέρνηση για να βρει πόρους. Υπό την πίεση της τρόικας, των δανειστών και φυσικά των Γερμανών, η Ελλάδα σκέφτεται ακόμα και να πουλήσει δημόσια περιουσία για να μαζέψει λεφτά. Όμως, μήπως η κυρία Μέρκελ και όλοι οι Γερμανοί αξιωματούχοι που μας προτείνουν να πουλήσουμε, ξεχνούν ότι πρώτα η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα;
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, η μικρή και αδύναμη Ελλάδα έδωσε, στη δυσκολότερη καμπή της ιστορίας της, δάνειο στην πανίσχυρη Γερμανία. Το δάνειο όμως δεν ξεπληρώθηκε ποτέ. Όχι επειδή κρίθηκε έκνομο ή επειδή υπήρχε αδυναμία. Απλώς, οι Γερμανοί έκαναν ότι ξέχασαν και οι Έλληνες πολιτικοί φοβήθηκαν (και φοβούνται) να το ζητήσουν.
Μιλάμε βέβαια για το περίφημο κατοχικό δάνειο, το οποίο παραμένει ανεξόφλητο 65 ολόκληρα χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους ναζί. Το ποσό το οποίο υποχρεούται σήμερα να μας επιστρέψει η Γερμανία κυμαίνεται από 54 έως 170 δισ. ευρώ. Το πρώτο ποσό αφορά την επιστροφή του δανείου χωρίς τόκους και το δεύτερο με τόκους. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και τις πολεμικές αποζημιώσεις που δεν πλήρωσε η Γερμανία, το χρέος της προς την Ελλάδα ξεπερνά το 1 τρισ. ευρώ!
Το εφιαλτικό για τη γερμανική πολιτική σκηνή είναι το γεγονός ότι ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, υπό τον διδάκτορα Κοινωνιολογίας Τάσο Ηλιαδάκη, προτίθεται να διεκδικήσει (επιτέλους) την επιστροφή του δανείου που πεισματικά και παράνομα αρνείται η Γερμανία. Τη συμπαράστασή του σε αυτή την κίνηση έχει εκφράσει, σύμφωνα με πληροφορίες, και ο κ. Δ. Δόλλης…

Το δάνειο
Ο γεννημένος στη Βιέννη καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Χάγκεν Φλάισερ πιστεύει ότι το οφειλόμενο ποσό είναι πολύ μικρότερο: περίπου 5 δισ. ευρώ. Όμως, όπως λέει, το σημαντικό, το οποίο τον κάνει να ντρέπεται για την πρώτη του πατρίδα, τη Γερμανία, είναι το γεγονός ότι η ναζιστική Γερμανία αναγνώριζε το χρέος της προς την Ελλάδα ενώ η δημοκρατική όχι. Ποιο είναι όμως αυτό το χρέος;
Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Ελλάδα και καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της λεηλατώντας τον ελληνικό λαό και εξαρθρώνοντας την οικονομία. Τα πτώματα των χιλιάδων νεκρών κείτονταν στους δρόμους. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των νεκρών υπό τον ζυγό των Γερμανών ανήλθε στους 350.000. Ήταν η εποχή που στην Ελλάδα η στρατιωτική δύναμη του κατακτητή αριθμούσε 300.000 άνδρες. Το δάνειο ήταν ιδέα των Ιταλών οι οποίοι ήθελαν να βάλουν ένα όριο στα ποσά που αντλούσε κάθε μήνα η γερμανική διοίκηση για να καλύψει τα έξοδα κατοχής. Τις υπέρογκες δαπάνες κατοχής συνόδευε η λεηλασία παντός αγαθού. Μια μικρή χώρα, η οποία και προπολεμικά ήταν οικονομικά αδύναμη, κατάφερε να δανείσει την υπερδύναμη της εποχής.

Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις 14 Μαρτίου του 1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας ερήμην ακόμη και της κυβέρνησης. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, την οποία η Ελλάδα πληροφορήθηκε εννέα μέρες μετά, έπρεπε να καταβάλλει κάθε μήνα 1,5 δισ. δραχμές ως έξοδα κατοχής, ενώ οι αναλήψεις άνω του ποσού αυτού από την Τράπεζα της Ελλάδος θα ήταν άτοκο δάνειο. Έτσι, εν καιρώ πολέμου η Τράπεζα της Ελλάδος αναγκάστηκε να δανείσει στους ναζί κατακτητές 476 εκατ. γερμανικά μάρκα, δηλαδή 3,5 εκατ. δολάρια, αγοραστικής αξίας του 1938. Σύμφωνα με τους αναλυτές, όπως και τους υπολογισμούς του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, το κατοχικό δάνειο σήμερα ανέρχεται στα 54 δισ. ευρώ χωρίς τους νόμιμους τόκους! Άλλοι ιστορικοί, καθηγητές και επιστήμονες έχουν εκτιμήσει ότι το ποσό κυμαίνεται σε χαμηλότερα επίπεδα, όμως συνεχίζει να είναι ένας υπέρογκος ανεξόφλητος λογαριασμός. Με το πέρασμα 65 χρόνων και τις μετατροπές που έχουν πραγματοποιηθεί το χρέος των Γερμανών αγγίζει τουλάχιστον τα 20 δισ. ευρώ.
Για πρώτη φορά μια φτωχή και κατεστραμμένη χώρα δάνειζε μια πλουσιότερη με πρωτοφανείς όρους. Καθώς είχε αναγκαστικές οικονομικές επαφές με τους ναζί κατακτητές, δεν ερωτήθηκε για τη σύμβαση! Ο πληρεξούσιος της Γερμανίας Άλτενμπουργκ ανακοίνωσε ότι πλέον η Ελλάδα θα είχε δανειακές αναλήψεις, οι οποίες θα είχαν τη μορφή μηνιαίων προκαταβολών. Όμως το ύψος και η διάρκεια του δανείου δεν προσδιοριζόταν. Επίσης, δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφλησή του, ωστόσο οριζόταν ότι ήταν άτοκο και σε δραχμές. Οι δόσεις του περίφημου κατοχικού δανείου δεν ήταν σταθερές. Για παράδειγμα, τον Αύγουστο του 1941 η ΤτΕ δάνεισε συνολικά 3.997.200 δραχμές, ενώ τον Δεκέμβριο το ίδιου έτους το ύψος του δανείου άγγιξε τα 20.061.100 δραχμές. Τον Δεκέμβριο του 1942 το δάνειο των Γερμανών από την ΤτΕ έφτασε τα 205.881.000 δραχμές, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 1943 βάσει της σύμβασης ο δανεισμός ανήλθε στα 804.649.000 δραχμές.
Εκτός από το ανεξόφλητο κατοχικό δάνειο, η γερμανική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να μας δώσει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τις καταστροφές στις υποδομές κατά την περίοδο της κατοχής. Συγκεκριμένα, έχουν... ανοίξει λογαριασμό με το Δημόσιο, όπου και χρωστάνε 7,1 δισ. δολάρια αγοραστικής αξίας του 1938. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, έως το Μάρτιο του 2010 το ποσό μεταφράζεται σε 108,43 δισ. ευρώ, πάλι χωρίς τους τόκους. Αν υπολογίσουμε το ελάχιστο επιτόκιο του 3% σε τιμές του 1938, σήμερα η τιμή του χρέους υπερβαίνει το 1 τρισ. ευρώ.
Οι ανεπανόρθωτες ζημιές που προκλήθηκαν όσο η Ελλάδα επιβίωνε κάτω από τον γερμανικό ζυγό είναι ανυπολόγιστες και το οφειλόμενο ποσό προς την ΤτΕ δύσκολα μπορεί να προσδιοριστεί. Όσοι επιστημονικοί αναλυτές, καθηγητές και συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα τονίζουν ότι αν η κυβέρνηση διεκδικήσει τα εκατοντάδες δεκάδες ευρώ που μας ανήκουν από τους Γερμανούς, θα αποπληρώσουμε το δημόσιο χρέος και η Ελλάδα θα ανακουφιζόταν από τις οικονομικές υποχρεώσεις που τη βαραίνουν.
Στη σύμβαση αναγραφόταν ως όρος ότι η επιστροφή των χρημάτων θα γινόταν αργότερα, κίνηση που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς.

38 «σαπιοκάραβα»
Οι κυβερνήσεις της Γερμανίας αποποιούνται συνεχώς την ευθύνη. Όμως το ποσό δεν έχει παραγραφεί, ούτε μπορεί να παραγραφεί. Απόδειξη; Το δάνειο αυτό υπολογίζεται κάθε χρόνο τόσο από την Τράπεζα της Ελλάδος όσο και από τη γερμανική κρατική τράπεζα. Επίσης, η Γερμανία έχει αναγνωρίσει ότι παρέλαβε το κατοχικό δάνειο, καθώς έχει πληρώσει τις δύο πρώτες δόσεις. Συγκεκριμένα, λίγο καιρό πριν απελευθερωθεί η χώρα μας και επιστρέψουν στην πατρίδα τους αποπλήρωσαν τη δεύτερη δόση. Οι οφειλές τους προς τη χώρα μας είναι αναγνωρισμένες με διεθνείς συμφωνίες, όπως και με διεθνείς συμβάσεις. Παράλληλα, οι υπογραφές έπεσαν σε μια σύμβαση, η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε:
Σύμφωνα με το άρθρο 2 η κυβέρνηση της Ελλάδος είναι υποχρεωμένη κάθε μήνα να καταβάλλει τα έξοδα κατοχής, τα οποία ανέρχονταν σε 1,5 δισ. δραχμές.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 οι αναλήψεις από την ΤτΕ άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας άτοκα σε δραχμές, ως δάνειο της Ελλάδας προς αυτές.
Σύμφωνα με το άρθρο 4 η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα.
Σύμφωνα με το άρθρο 5 η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας - Γερμανίας είχε αναδρομική ισχύ.
Παρά τη συμφωνία που είχαν συνάψει στο παρελθόν και παρά τους σαφείς όρους που αναγράφονται σε αυτή και ενώ τότε τους είχαν αποδεχτεί, πλέον δεν τους αναγνωρίζουν. Με διάφορα τεχνάσματα και δικαιολογίες, από τη μέρα που απελευθερώθηκε η χώρα μας και οι Γερμανοί έφυγαν προσπαθούν να απαλλαχτούν από τις υποχρεώσεις τους.
Με το πρόσχημα ότι για 45 χρόνια η Γερμανία ήταν χωρισμένη σε Ανατολική και Δυτική δεν εξοφλούσε την Ελλάδα. Το 1990 πραγματοποιήθηκε η επανένωση, όμως με ένα περίτεχνο τέχνασμα κατάφερε να αποφύγει την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου. Ύστερα, ισχυρίστηκε ότι έχει εξοφλήσει το χρέος της προς την Ελλάδα όταν έδωσε 115 εκατ. ευρώ στις 21 Σεπτεμβρίου του 1961. Αργότερα, τον Νοέμβριο του 1995 η Ελλάδα ζήτησε να αποπληρωθεί το χρέος θέτοντας ρηματική διακοίνωση. Η Γερμανία όμως σταθερά απορρίπτει το αίτημα, επικαλούμενη ότι το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου, ενώ με θράσος απάντησε ότι οι Έλληνες δεν δικαιούνται να έχουν τέτοιες απαιτήσεις ύστερα από την πάροδο 50 χρόνων. Κατά καιρούς το θέμα έπεσε ξανά στο τραπέζι, όμως η γερμανικές κυβερνήσεις αρνήθηκαν κατηγορηματικά να εξοφλήσουν το δάνειο.
Η Γερμανία, ακολουθώντας την πρόταση των Αμερικανών, ζήτησε να μας αποπληρώσει σε είδος. Μας έδωσαν 38 πλοία, τα οποία πριν γίνουν περιούσια μας ήταν δεμένα στο λιμάνι του Αμβούργου για τέσσερα χρόνια, ενώ η εργοστασιακή δομή ήταν παλιάς τεχνολογίας. Τελικά η «σκουριασμένη» περιουσία που μας παραχώρησαν πουλήθηκε ως παλιοσίδερα, και φυσικά δεν αποτελούσε ούτε μικρό μέρος της αποπληρωμής των χρεών.

Ελλάδα: Η μόνη χώρα που δεν αποζημιώθηκε
H Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μέχρι σήμερα δεν πήρε καμία απολύτως αποζημίωση για τις ανθρώπινες και υλικές ζημίες που προξένησαν τα στρατεύματα κατοχής. Άλλοτε οι διαδικασίες παρέμεναν ανολοκλήρωτες και άλλοτε η κυβέρνηση έδειχνε πλήρη αδιαφορία.
Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί ανά πάσα στιγμή να ζητήσει την αποπληρωμή του διογκωμένου χρέους και είναι υποχρεωμένη να προβεί σε αυτή την κίνηση καθώς έχουν συνάψει διεθνή συμφωνία, η οποία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Αν η γερμανική κυβέρνηση αρνηθεί εκ νέου να καταβάλει το οφειλόμενο ποσό, η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια, όπου και θα δικαιωνόταν παμψηφεί. Όμως κανένας κόμμα εξουσίας δεν διεκδίκησε με το πιο σύντομο, εύκολο και σίγουρο τρόπο τα νόμιμα.
Η Ελλάδα από το 1945 στο Παρίσι διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις επανορθώσεις και τις πολεμικές αποζημιώσεις και ζητούσε την επιστροφή του. Το 1964 ο καθηγητής Α. Αγγελόπουλος, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, συμμετείχε στις πρώτες επαφές με τους Γερμανούς ώστε να μας επιστρέψουν το δάνειο που πήραν από την ΤτΕ βάζοντάς μας το πιστόλι στο κρόταφο. Το 1965 τον λόγο πήρε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, του οποίου οι προσπάθειες αποδείχτηκαν άκαρπες, ενώ το 1966 στις τότε ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν κάποιες συζητήσεις, επίσης χωρίς αποτέλεσμα. Τότε η Γερμανία ισχυρίστηκε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε υπογράψει πως παραιτείται και δεν ζητάει οι Γερμανοί να αποπληρώσουν το χρέος που έπρεπε. Το «πανηγυράκι» των Γερμανών συνεχίστηκε όταν επικαλέστηκαν παραίτηση πρωθυπουργού. Έγινε έρευνα για να βρεθεί το σχετικό έγγραφο και αφού δεν βρέθηκε, το 1967 η Γερμανία παραδέχτηκε ότι ουδέποτε παραιτήθηκε πρωθυπουργός της χώρας μας από τα δικαιώματα του δανείου.
Στην αντιπολίτευση το 1975 το θέμα του δανείου ανακινήθηκε από τον καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα. Περίπου 26 χρόνια μετά, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς έθεσε το θέμα ανεπίσημα στον Γερμανό ομόλογό του, ενώ στις 14 Νοεμβρίου του 1995 το έθεσε με ρηματική διακοίνωση.

Ο Χίτλερ αναγνώριζε το δάνειο
Του Χάγκεν Φλάισερ
Καθηγητή ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Στο γερµανοϊταλικό Εµπιστευτικό Πρωτόκολλο της Ρώµης, καθώς και στις επακόλουθες τριµερείς συµφωνίες, είχε συµφωνηθεί η αποπληρωµή των ποσών που είχαν εισπραχθεί πέραν των ισόποσων κατά µήνα καταβλητέων πληρωµών -δηλαδή των δικαιολογήσιµων σύµφωνα µε το διεθνές δίκαιο- των αυτών καθαυτών εξόδων κατοχής: «Διά των ποσών τούτων θα χρεώνονται υπό της Τραπέζης της Ελλάδος εις νέους ανοιχθησοµένους ατόκους [sic] λογαριασµούς η Γερµανική και Ιταλική Κυβέρνησις [sic] εις δραχµάς αναλόγως των υφ’ εκατέρων των δύο στρατευµάτων κατοχής αναλαµβανοµένων ποσών».
Εποµένως, για την επιστροφή του «δανείου» αυτού -έστω µε κάποια φραστική επιφύλαξη- οι δύο δυνάµεις κατοχής µέσω υψηλόβαθµων αξιωµατούχων των δύο υπουργείων Εξωτερικών είχαν δεσµευτεί ρητά απέναντι στο Ελληνικό Δηµόσιο. H γερµανική πλευρά µάλιστα αναγνώριζε την υποχρέωση αυτή όχι µόνο µε την ενδοϋπηρεσιακά χρησιµοποιούµενη ορολογία, αλλά και έµπρακτα, όταν ήδη από το 1943 άρχισε (παράλληλα µε την είσπραξη νέων δανειοληπτικών ποσών) την αποπληρωµή των παλαιοτέρων χρεώσεων σε µηνιαίες δόσεις. Η τελευταία από αυτές µάλιστα, ύψους 300 τρισ. (πληθωριστικών!) δραχµών, καταβλήθηκε έξι µέρες πριν από την αποχώρηση της Βέρµαχτ από την Αθήνα!
Ένα µήνα πριν από την οριστική κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ, το άλλοτε οικονοµικό επιτελείο της γερµανικής πρεσβείας στην Αθήνα υπέβαλε µια ογκωδέστατη τελική έκθεση στον πρόεδρο της κρατικής τραπέζας (Reichsbank), µε κοινοποίηση προς το γερµανικό ΥΠΕΞ (και τον Χ. Νόιµπαχερ, ειδικό πληρεξούσιο για τη ΝΑ Ευρώπη), στην οποία διευκρινιζόταν ότι το «δάνειο» αποτελούσε «πολιτικό χρέος απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση». Για τον προσδιορισµό του ύψους του «γερµανικού χρέους προς την Ελλάδα» («Reichsverschuldung gegenuber Griechenland»), οι συντάκτες κατέβαλαν φιλότιµες προσπάθειες και τελικά -βέβαια όχι µε πρόθεση να... αδικήσουν τη Γερµανία- το υπολόγισαν στο ποσό των 476 εκατ. γερµανικών µάρκων, µε σηµερινή αξία περισσότερο από 5.000.000.000 ευρώ, χωρίς τόκους εννοείται. Από την ελληνική πλευρά κυκλοφορούν και πολύ υψηλότερες εκτιµήσεις.
Με δεδοµένο ότι η έκθεση των Γερµανών εµπειρογνωµόνων συντάχθηκε «για µελλοντική χρήση», θα µπορούσε να αποτελέσει τη βάση ελληνογερµανικών διαπραγµατεύσεων. Να τεθεί δηλαδή τέρµα σε µια παράλογη κατάσταση, που σφραγίζεται από το γεγονός ότι οι επίσηµοι εκπρόσωποι του ναζιστικού Ράιχ είχαν έµπρακτα αναγνωρίσει το συγκεκριµένο γερµανικό χρέος, για το οποίο το δηµοκρατικό διάδοχο κράτος της Οµοσπονδιακής Δηµοκρατίας τηρεί µέχρι σήµερα σιγήν ιχθύος: δεν παραλαµβάνει καν τα σχετικά έγγραφα, επικαλούµενο ρήτρα σε παλαιά γερµανοελληνική «σύµβαση περί αµοιβαίας δικαστικής αντιλήψεως» επί καθεστώτων Χίτλερ-Μεταξά!

http://www.triklopodia.com/2011/04/170.html

Νίκος Κούνδουρος: Για εγκληματικότητα, λαθρομετανάστες και την "περιπέτεια" που έζησε μέσα στο σπίτι του


Είχα μια ανόητη ευαισθησία και γενναιοδωρία με την είσοδο ή μάλλον την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα...

Με περιμένει στην αυλή του σπιτιού του στο Μετς. Είναι ντυμένος, όπως πάντα, στα μαύρα. Περπατά αργά: οι συνέπειες της επίθεσης που δέχθηκε τον περασμένο Οκτώβριο στο σπίτι του, το οποίο λεηλατήθηκε από τέσσερις αλλοδαπούς που παραλίγο να τον σκοτώσουν, είναι εμφανείς.

Ωστόσο ο Νίκος Κούνδουρος νιώθει και δείχνει βράχος. Δεν κρύβει την οργή του, λυπάται για όσους οδήγησαν την πατρίδα του στην κατάντια, αλλά είναι έτοιμος ακόμη και σήμερα να πολεμήσει. Ισως όχι με ένα τουφέκι, όπως έκανε στον ΕΑΜ, αλλά με μια καινούργια ταινία.

- Πριν από μερικούς μήνες ζήσατε ακόμη μία τρομερή περιπέτεια στην ούτως ή άλλως περιπετειώδη ζωή σας. Κατ΄ αρχάς, πώς αισθάνεστε σήμερα;
«Βράχος. Το συμβάν βέβαια έχει ακόμη την “ουρά” του γιατί τα άτιμα τα πλευρά θέλουν μήνες να κολλήσουν. Επτά-οκτώ μήνες. Κατά βάθος όμως οφείλω να πω ότι χαίρομαι που το πέρασα».

- Για ποιον λόγο μπορεί κάποιος να χαίρεται που παραλίγο να πεθάνει;
«Το γεγονός με έκανε να δω την πραγματικότητα. Είχα μια ανόητη ευαισθησία και γενναιοδωρία με την είσοδο ή μάλλον την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα. Ελεγα ότι της ίδιας γης παιδιά είμαστε, να μπει ο κόσμος στην Ελλάδα, να ευφρανθεί, να νιώσει ασφάλεια, να φάει, να πιει ελληνικό νερό. Ε, από την ώρα του περιστατικού τέρμα όλες αυτές οι εφηβικές μαλακίες. Τέσσερα κτήνη, τέσσερις βάρβαροι που ούρλιαζαν και βρωμούσαν και φορούσαν μάσκες με έκαναν να δω την πραγματικότητα».

- Από εκείνη τη βραδιά τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
«Εκείνο το “μην τον κρατάς, πνίξ΄ τον, τον πούστη! ” που φώναζε ο μόνος που άκουσα να μιλάει τσάτραπάτρα ελληνικά. Εγώ πούστης; Καλά το “πνίξ΄ τον”, το “πούστης” τι το θέλανε; Από εκεί κινήθηκε ένας μηχανισμός από σκέψεις μου που πέταξε έξω από την Ελλάδα όλους τους μετανάστες. Δεν είναι σωστό όμως και ως κοινωνική συμπεριφορά η Ελλάδα να ανοίγει τις πόρτες της σαν την πουτάνα που ανοίγει τα πόδια της: 1.400.000 ξένοι μέσα στη χώρα; Το 15% της χώρας μετανάστες; Πόσοι Ελληνες μπορούν να απορροφήσουν αυτό το νούμερο; Και όμως, έγινε. Αυτά είναι συνέπειες του κόμπλεξ κατωτερότητας που έχουν οι Ελληνες. Να ΄ναι καλά οι κυβερνήσεις. Οι Γερμανοί θα έπρεπε να έχουν το κόμπλεξ, όχι εμείς».

- Τι το ιδιαίτερο είχε το περιστατικό και σας κάνει να αισθάνεστε έτσι;
«Δεν ήθελαν μόνο να κλέψουν. Ηθελαν να σκοτώσουν. Εναν άλλον κύριο εδώ παρακάτω τον έπνιξαν με μαξιλάρι. Εγώ μόλις που γλίτωσα. Κρατούσαν το μαξιλάρι στο πρόσωπό μου και ίσα που ανέπνεα λίγο από το πλάι. Είδα μια εκδικητικότητα φυλετική, ταξική, κοινωνική, εθνική, όπως θες πες το. Ηταν μίσος. Γιατί αυτό που ήθελαν να πάρουν το είχαν πάρει. Τους το έδωσα. Πήγα στο χρηματοκιβώτιο και τους έδωσα ό,τι είχα. Μπήκαν σε ένα σπίτι που για εκείνους ήταν το Λούβρο και εγώ τους πήγα στο χρηματοκιβώτιό μου να τους δώσω ό,τι λεφτά είχα. Από την ταραχή μου δεν μπορούσα να θυμηθώ τον αριθμό του κωδικού και έκανα ένα λάθος. Μου κοπάνησαν το κεφάλι στο ατσάλι. Μια και δυο και τρεις φορές. Επί δεκαπέντε ημέρες το πρόσωπό μου ήταν μαύρο από το σκοτωμένο αίμα».

- Έτυχε να συναντηθείτε με αλλοδαπό μετά το περιστατικό; Και αν ναι,τι έγινε;
«Μετά το επεισόδιο βρέθηκα συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο ενός φίλου δικηγόρου. Ηρθε ένας Πακιστανός να καθαρίσει τα τζάμια. Του λέει ο φίλος “όχι”. Εγώ, που είχα περάσει αυτά που είχα περάσει, του λέω “δώσ΄ του κάτι του νεαρού, δεν πειράζει”. Του έδωσε λοιπόν ένα κέρμα. Το παίρνει ο Πακιστανός, το κοιτάζει και μας το πετά στα μούτρα. Πήδηξα έξω σαν να ΄μουν 18 χρόνων, τον έπιασα από τον σβέρκο και τον έσυρα με μια κακία, με ένα μίσος, στο αυτοκίνητο και του ΄πα “βρες το”. Από πίσω ο κόσμος έβλεπε την εικόνα ενός λευκού που έσουρνε έναν φουκαρά Πακιστανό σαν να ήταν σκύλος. Η εντύπω ση που έδωσα ήταν ότι η λευκή ράτσα ταλαιπωρούσε έναν φουκαρά πακιστανό σκύλο. Και όμως συνέβαινε το ανάποδο. Η παρεξήγηση είναι μέσα στη ζωή μας».

- Θα πρέπει να είναι πολύ παράξενο για έναν άνθρωπο που έχει δει τόσο πολλά: Εμφύλιο,Κατοχή, εκτελέσεις, εξορία στη Μακρόνησο...
«Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το περιστατικό που έζησα κακιά στιγμή, αλλά έτσι θα το εξευτέλιζα. Δεν ήταν σαν το τραμ που με πάτησε στον δρόμο εξαιτίας μιας αδεξιότητάς μου. Ηταν το γέννημα ενός στάτους πολύ ευρύτερου που κυριαρχεί σε όλη την Ελλάδα. Η ταπείνωση ενός έθνους σε σημείο να μην μπορεί να κυκλοφορήσει κανείς στον δρόμο χωρίς το καρδιοκτύπι μη τυχόν του τύχει το απρόσμενο κακό. Οπως μου είπε ο αστυνομικός διευθυντής που με βρήκε τότε, “η Αθήνα είναι μια ανοχύρωτη πόλη όπου κυριαρχούν ο φόβος, η ανησυχία και το απρόσμενο”. Ο καθένας μπορεί να κάνει το οτιδήποτε και ο καθένας μπορεί να υποστεί το οτιδήποτε. Η Αστυνομία, σύμφωνα με τα λόγια του, μπορεί να κάνει πάρα πολύ λίγα πράγματα και ακόμη λιγότερα να κυνηγήσει, πόσω μάλλον να καταδικάσει. Και έτσι είναι. Κακό τέλος είχε η ηρωική ελληνική φυλή μετά το αλβανικό, μετά τον ανταρτοπόλεμο, μετά το ασικλίκι, μετά τη νίκη της Δεξιάς, μετά το Μακρονήσι. Ολα αυτά τα πράγματα σφράγισαν το κακό μέρος από τη μοίρα του Ρωμιού. Ισως μας προόριζε η μοίρα για μια καλύτερη ζωή. Για ελευθερία».

- Η Ελλάδα ωστόσο έχει κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια.
«Κρατήθηκε από το αίμα κάποιων που βρέθηκαν φάτσα με φάτσα με τον θάνατο. Και τι είχαν κάνει; Πρόδωσαν, λέει, την πατρίδα. Μα την πατρίδα την προδίδουν κάθε μέρα. Την πατρίδα σήμερα την προδίδουν οι βουλευτές, την προδίδουν οι άνθρωποι με το πολύ χρήμα, την προδίδουν αυτοί οι αθλιότατοι που διαχειρίστηκαν τα εθνικά ταμεία μας- ο Τσοχατζόπουλος, ας πούμε. Τους ξέρουμε όλοι. Σήμερα ο ελληνικός λαός είναι ταπεινωμένος και με σκυμμένο το κεφάλι. Μονάχα η φοβερή πείνα, η οποία κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και σε μερικούς μήνες θα μετατρέψει τον φόβο σε πανικό, θα σπρώξει κατά τη γνώμη μου τον λαό στον δρόμο. Είδες τι έγινε στην Αγγλία; Θα το κάνουμε κι εμείς, δεν γίνεται αλλιώς. Με τη φωνή “Κάτω οι βάρβαροι”. Οι χρηματιστές, η κυρία Μέρκελ, αυτοί είναι οι βάρβαροι. Εμείς τι φταίμε; Θα μου πεις, δεν υπάρχει άνθρωπος σε μια δημοκρατική κοινωνία που να μη φταίει. Αλλά αν κάνεις σε καθέναν μια ανάλυση θα δεις ότι δεν φταίμε. Εσύ τι φταις; Εγώ τι φταίω; Υπάρχει αυτή η τρομερή γενίκευση. Ολοι τα φάγαμε. Τι πρόλαβες να φας εσύ ή εγώ; Ο ελληνικός λαός είναι αμέτοχος εκ των πραγμάτων. Οχι μόνο δεν τα έφαγε αλλά δεν είχε και τη δυνατότητα να τα φάει γιατί ζει κάτω από τον ζυγό δημοκρατικών κυβερνήσεων, είτε λέγονται Νέα Δημοκρατία είτε λέγονται ΠαΣοΚ. Οι τρομοκράτες του λαού είναι το κράτος. Ποιος είναι περισσότερο τρομοκράτης σήμερα από τον κ. Παπακωνσταντίνου; Ο φουκαράς που τραβά μια τουφεκιά και σκοτώνει έναν άλλον φουκαρά δεν είναι τρομοκράτης. Είναι παιχνίδι. Οι τρομοκράτες δεν είναι πια κάτι αόριστο. Σήμερα ο τρομοκράτης έχει όνομα, έχει επίθετο, έχει ΑΦΜ. Τα έχει όλα».

- Τι κάνει λοιπόν μπροστά στο αδιέξοδο ένας Έλληνας καλλιτέχνης;
«Δεν είναι εύκολο να είσαι Ελληνας αυτή τη στιγμή. Ή πρέπει να αποσυρθείς στο σπίτι σου και απλώς να βλέπεις, σαν παρατηρητής, ή, αν θες να πάρεις μέρος στα πράγματα, θα πρέπει να γίνεις πρόσωπο υπό έλεγχο. Οχι της Αστυνομίας ή της εξουσίας αλλά του γείτονά σου, του αδελφού σου, της Ιστορίας που σε περικυκλώνει. Πρέπει να είσαι συνεχώς υπόλογος. Η δική μου αντίσταση ήταν πάντα να κάνω ταινίες όχι διασκεδαστικές αλλά που ήθελαν να καταθέσουν το άδικο μαρτύριο ενός λαού που προοριζόταν για καλύτερη μοίρα. Και αυτό πρόκειται να κάνω τώρα με την επόμενη ταινία μου, το “Πλοίο”».

Ο πατέρας του Νίκου Κούνδουρου αρνήθηκε τα τρία παιδιά του να γίνουν μέλη της φασιστικής νεολαίας του Μεταξά. «Το πληρώσαμε επί χρόνια»λέει σήμερα ο σκηνοθέτης. «Μετά ήρθαν ο πόλεμος, η Κατοχή, η πείνα, σε κάθε γωνιά βλέπαμε από ένα πτώμα ή και περισσότερα. Από τα 17 μου βρέθηκα στα σπάργανα του ΕΑΜ, στην ένοπλη ομάδα Μπάιρον. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά για ένα πιτσιρίκι που αλλιώς μεγάλωσε και αλλιώς αναγκάστηκε να βιώσει τη ζωή. Ηταν φυσικό λοιπόν να διαμορφώσει μια άποψη σε ένα νεαρό παιδί που το μόνο που του έμενε ήταν ή να πάρει ένα τουφέκι και να πάει στα βουνάή να υποταχθεί. Τίποτε άλλο». Το δεύτερο δεν ταίριαζε ούτε στον Νίκο Κούνδουρο ούτε στα αδέλφια του.

Ο σκηνοθέτης μνημονεύει τον Ρήγα Φεραίο: Του Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει. Δεν ξέρω για σήμερα, αλλά του τότε Ελληνα ο τράχηλος δεν άντεχε την ταπείνωση, την ευτέλεια, το τίποτε μιας παθητικής ζωής. Προτιμούσε την πιο σκληρή διαδικασία, ακόμη και να έρθει φάτσα με φάτσα με τον θάνατο.
Σήμερα ο θάνατος είναι είδος πολυτελείας. Τον συναντάς σε κανένα νοσοκομείο με τρεις νοσοκόμες γύρω σου και με μια “πάπια” να φροντίζει το κορμί σου ώστε να μην ταπεινωθεί. Είναι το ίδιο με το να έχεις έρθει φάτσα με φάτσα με το εκτελεστικό απόσπασμα...

Τη βραδιά της προηγουμένης της εκτέλεσης του Μπελογιάννη το κόμμα μου ζήτησε να φροντίσω τη γυναίκα του χωμένος σε ένα αυτοκίνητο έξω από τις φυλακές της Καλλιθέας περιμένοντας να ακούσουμε τον κρότο έξι-επτά τουφεκιών. Ολα αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα ξεχάσεις εύκολα και γίνονται ένα με την ως τότε ζωή σου.
Εξοικειώνεσαι και δεν τα βγάζεις ποτέ από μέσα σου».

«Το “Πλοίο” είναι ένα σχέδιο που γεννήθηκε μέσα από κάποιες περίεργες αλήθειες»λέει ο Νίκος Κούνδουρος για την επόμενη ταινία του,η οποία βρίσκεται «στο 12 παρά ένα για να γυριστεί». Θα είναι αγγλόφωνη και με άγνωστους ηθοποιούς στη διανομή.

«Πριν από περίπου δύο χρόνια μάθαμε ότι ένα πλοίο μαύρο σαν την Κόλαση, που κουβαλούσε στάριήρθε από την Αμερική, άραξε κάπου εδώ στις θάλασσες του Ιονίου και στη συνέχεια έφυγε για το Ισραήλ που, ως γνωστόν, δεν παράγει στάρι. Αργότερα μάθαμε ότι όχι μόνο στάρι δεν είχε αλλά το φορτίο του ήταν τελειότατος πολεμικός εξοπλισμός. Παράλληλα γίνονταν οι καινούργιες επιθέσεις του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων».

Ολα αυτά ήταν γραμμένα στα ρεπορτάζ των εφημερίδων και πέρασαν απαρατήρητα.Ο Κούνδουρος πήρε το δημοσιογραφικό υλικό και έφτιαξε το σενάριο μιας μυθοπλαστικής ταινίας με τη φιλική συνεργασία δύο συγγραφέων.Ενδιαμέσως η ταινία θα γεμίζει και με άλλα περιστατικά,επίσης αληθινά.

«Σε δύο κτίρια,ένα στην Κρήτη και ένα στην Πελοπόννησο,διάφοροι επιτήδειοι μαζεύουν κορίτσια από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τους υπόσχονται δουλειές για να τις κάνουντελικά πόρνες. Υπάρχει επίσης μία ακόμη στοά μασόνων,οι μεσάζοντες ανάμεσα στους Αμερικανούς και στους Ισραηλινούς».

Ο Θεόφιλος Τσάφος είναι ένας εγκληματίας που έχει εκπαιδευτεί για να εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη ξεκινώντας από τον εαυτό του. Πρώτα καίει στην πυρά του φανατισμού την καρδιά του.Στη συνέχεια, άκαρδος,ψάχνει να βρει θύματα για να ολοκληρώσει τη Μυστική Αποστολή του. Τα χέρια του γίνονται φονικά όπλα και τελικά πνίγει τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε στη ζωή του την ώρα της ερωτικής πράξης. Αυτές τις ημέρες το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης φιλοξενεί το έργο «Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου»,έναν μονόλογο που έγραψε πριν από 38 χρόνια ο Νίκος Κούνδουρος αλλά δεν είχε ανεβεί ως σήμερα στη σκηνή. Σκηνοθετημένο από τη Γιώτα Κουνδουράκη, πραγματεύεται την περίπτωση ενός εγκληματία που έχει εκπαιδευθεί για να εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη καταστρέφοντας τα πάντα- από τον εαυτό του ως τον έρωτα.Ο «Θεόφιλος Τσάφος» γράφτηκε στο Λονδίνο επί χούντας. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από αληθινό γεγονός το οποίο είχε διαβάσει εκείνη την εποχή στις εφημερίδες: «Με ενδιέφερε,το έψαξα καλά και το έγραψα.Ημουν πολύ πιο νέος τότε, αλλά πιστεύω ότι το έργο για την εποχή του περιέχει μια αντίσταση».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟ ΒΗΜΑ

Συνάντηση Jeffry - Sorros...


Δε συζητήθηκε «αναδιάρθρωση» κατά τη συνάντηση με Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου

Με τον μεγαλοεπενδυτή, Τζορζ Σόρος, συναντήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, παρουσία του υπουργού Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου.
Αντικείμενο της συζήτησης είναι η διεθνής οικονομία και -κυρίως- τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η ευρωζώνη και η Ελλάδα.
Ο κ. Σόρος αναγνώρισε ότι η Ελλάδα καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια, ενώ πηγές του Μαξίμου αναφέρουν ότι δεν έγινε καμία συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους.
Δηλαδή, ξεκίνησε από την Αμερική ο "Άρχοντας του Σκότους", έκανε 15 ώρες ταξίδι να δει το φίλο του πρωθυπουργό της Ελλάδας και τον Υπουργό Οικονομικών και μιλήσανε μόνο για την γενική ευρωπαϊκή κατάσταση, τον όμορφο Ελληνικό καιρό, τις γαλάζιες Ελληνικές θάλασσες, τα πουλάκια που τιτιβίζουν θεϊκά, τον περίφημο μουσακά μας, τα σουβλάκια και το διεθνώς γνωστό... γιαουρτάκι μας και μετά άντε πάλι, άλλες 15 ώρες ταξίδι.
Και εμείς τώρα ΩΣ ΧΑΝΟΙ, πρέπει να τα πιστέψουμε ε;
Oύτε ο... Πεταλωτής δεν τα τρώει αυτά.
Ο.Κ. ΟΤΙ πείτε, ΠΕΙΣΘΗΚΑΜΕ !

Τι κάνουμε όταν μας πιάνουν χωρίς εισιτήριο στο λεωφορείο


Προσοχή, μπορούμε να μην πληρώσουμε πρόστιμο ούτε να δείξουμε ταυτότητα, διαβάστε τα δικαιώματά σας

Θα ήθελα να ενημερώσω τους επιβάτες που αρνούνται πλέον να πληρώσουν εισιτήριο, οτι ο οποιοσδήποτε ελεγκτής που θα μπει στο λεωφορείο δε μπορεί να τους γράψει.
Π.χ. Ελεγκτής: "τα εισιτήρια σας παρακαλώ"
Επιβάτης: "δεν έχω χτυπήσει εισιτήριο και θα κατέβω στην επόμενη στάση και δεν έχεις δικαίωμα να με σταματήσεις" (σηκώνεστε και πατάτε το κουδούνι)
ελεγκτης: "πρέπει να πληρώσετε το πρόστιμο κύριε"
επιβατης: "δε πληρωνω τιποτε, δε σας δινω τα στοιχεία μου γιατι δεν είστε αστυνομικός και κατεβαινω στην αμεσως επομενη σταση" (ο επιβατης παραμενει ηρεμος και διατηρει τη ψυχραιμια του, όσο κι αν ο ελεγκτής είναι εκτός ελέγχου)στην επόμενη στάση κατεβαίνετε, κι απομακρυνεστε (συνηθως κρατάνε τη τελευταία πορτα κλειστη, οποτε προτιμήστε τη μεσαία)
-ο ελεγκτης δεν εχει κανένα δικαίωμα να σας σταματησει, να σας ακουμπησει ακομα και με τις ακρες των δαχτύλων του στον ωμο σας, και να σας κλεισει τον δρομο, ουτε καν να σας σκουντηξει. Ετσι λενε οι κανονες τους, απλα οι επιβατες δεν τους γνωριζουν!!!
-δεν εχει δικαιωμα να σας πιεσει να του δωσετε τα στοιχεια σας (δεν ειναι αστυνομικος!!!!) Γι'αυτο το λογο οταν τους δειχνουμε τα στοιχεια μας, ποτε δε κρατανε τη ταυτοτητα μας στα χερια τους, παρα μονο την διαβαζουν ενω τους τη δειχνουμε.
-ακομα και αν κατεβετε απ'το λεωφορειο, δε μπορει να σας σταματησει, και απλα απομακρυνεστε (γιατι ξαναλεω δεν ειναι αστυνομικος, δεν εχει εξουσια πανω σας!!!!)Μονο αν περνάει απο το δρόμο αστυνομία πρεπει να δωσετε τα στοιχεία σας (αλλα κι αυτό, μονο στην αστυνομία)
-δεν εχει κανενα δικαιωμα να σας παει στο τμήμα, οσο και αν επιμένει (δεν ειναι αστυνομικός, δεν εχει εξουσία!!!)
Οσο και αν επιμένει, εσείς θα απαντάτε "παραβαίνεις τους κανόνες σου"...

Να τονισω οτι αυτο μπορειτε να το κανετε μονο μεσα στο λεωφορειο, για τους ελεγκτες του μετρο, δεν γνωριζω αν ισχύει.
Δε φτανει που μας ταλαιπωρουν εδω και 2,5 μηνες τουλαχιστον, με τις καθημερινες απεργιες τους (για να μην αναφερω οτι σχεδον καθε τεταρτη εδω και 2 χρονια κανουν 24ωρες απεργιες) μας αυξανουν και τα εισιτηρια κι εμεις δε κανουμε τιποτε για να διαμαρτυρηθούμε.
Με τοσες περικοπες στους μισθους, με τη ραγδαια αυξηση της ανεργιας (για να μην ανοιξω νεο θεμα, για το ποσο αδικο ειναι να πληρωνουν εισιτηριο οι άνεργοι, ή τουλαχιστον θα επρεπε να έχουν, εστω 50% εκπτωση) με τις σε καθημερινη βαση απεργιες τους, θελουν να δειξουμε και κατανόηση;
Μα δε διαμαρτύρεται κανείς σε αυτη τη χώρα;;;

Αναγνώστρια
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...