Οι ομάδες παρουσιάστηκαν κουρασμένες. Διάθεση για να παίξουν καθαρή και καλή μπάλα, δεν υπήρξε. Καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα έγιναν πολλά άσχημα μαρκαρίσματα και χτυπήματα κάτω από τη μέση. Το χειρότερο ήταν ότι στα μάτια των παιχτών έβλεπες καθαρά ζωγραφισμένο το μίσος που έτρεφαν οι μεν για τους δεν. Οι αρχηγοί των ομάδων έπαιξαν σίγουρα μεγάλο ρόλο σε αυτό, μιας και πριν τον αγώνα είχαν φανατίσει τους παίκτες τους με διάφορους ανορθόδοξους τρόπους: απειλές, ηθικά διλήμματα, τρομοκρατία.
Όταν τελείωσε ο αγώνας, χωρίς βέβαια να βάλει κανένας γκολ, όλοι πανηγύρισαν σαν να ήταν αυτοί οι νικητές! Και δεν δεχόταν κανένας να ακούσει τίποτα επ' αυτού! Οι συμπαίκτες έδιναν τα χέρια μεταξύ τους και αγκαλιάζονταν, ρίχνοντας κλεφτές ματιές γεμάτες φθόνο στους αντιπάλους τους. Σιγά-σιγά αποχώρησαν προς τα αποδυτήρια και δεν άργησαν να μπουν στην φυσούνα. Έναν σκοτεινό χώρο, ο οποίος γέμισε ξαφνικά με ιαχές τρόμου. Οι κραυγές ξεχύθηκαν στον αγωνιστικό χώρο και σκαρφάλωσαν στις άδειες εξέδρες του γηπέδου. Όμως, κανείς δεν τις άκουσε. Ούτως ή άλλως, καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, δεν υπήρχε κανένας θεατής. Οι παίχτες, καθώς είχαν βαλθεί να κερδίσουν με κάθε τρόπο τους αντιπάλους τους, δεν είχαν βρει το χρόνο να ρίξουν ούτε μια ματιά προς τις εξέδρες! Δεν κατάλαβαν ποτέ ότι παίζανε σε άδειο γήπεδο...
Αγαθοκλής Αγαθοκλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου