Σε άλλη ανάρτηση στο blog, λίγη ώρα νωρίτερα (στις 11:40 μ.μ.), ένας από τους διαχειριστές του σημείωνε τα εξής:
«Σωκράτη, αυτό είναι το τελευταίο θέμα που σου γράφω...Είναι η παρακαταθήκη μου ως troktiko...Πρέπει να σταματήσουμε για να μην υπάρξει συνέχεια...Εγώ αυτό δεν το πιστεύω..Άλλωστε το μήνυμα ελήφθη...Θα σου πω πολλά από κοντά όταν βρεθούμε γιατί τα πράγματα έγιναν ζόρικα...
Εγώ Σωκράτη δεν φοβήθηκα ούτε υπονόμους ούτε κι αυτούς που γέλασαν ειρωνικά στο άκουσμα του χαμού σου...
Δεν είμαι μεγαλόψυχος όπως εσύ και δεν συγχωρώ...
Σωκράτη σε ξέρω καλά!Δεν πιστεύεις ότι θα γίνει κάτι τέτοιο.όμως στο άκουσμα 16 πυροβολισμών και ο πιο δυνατός λυγίζει...
Δεν θα απαντήσω σε διαδικτυακά αποβράσματα που ούτως ή άλλως έχασαν κι αυτά...
Τους αφήνουμε να παίξουν μπαλα μόνοι τους...
Μιλάω όμως στον κόσμο που μας ακολούθησε. Δεν είναι ο φόβος ρε παιδιά! Όσο φοβο κι αν έχουμε χρειάζεται τόλμη για να ρίξεις το γάντι...
Σωκράτη μας δεν παραιτούμαστε! Πολλοί θα χαρούν σήμερα κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό! Αυτοί όμως που θα λυπηθούν είναι πολύ περισσότεροι κι αυτό με ικανοποιεί!
Σωκρατη δεν τους συγχωρώ!Δεν είμαι μεγαλόκαρδος σαν εσένα..Θα τα πούμε επάνω..
Ευχαριστούμε για όλα!
ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕΣ ΣΩΚΡΑΤΗ Η ΙΔΕΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!
ΛΥΠΑΜΑΙ...
ΥΓ.Το αίμα σου να γίνει ποτάμι...Κι αυτό είναι ευχή!
ένα από τα τρωκτικά...»
Κι άλλες αναρτήσεις προμήνυαν την οριστική παύση του blog. Άλλος συνεργάτης του σημείωνε στις 11:49:
«Το ξέρω ότι θέλεις να συνεχίσω, όμως δεν μπορώ πια. Δεν έχω άλλη δύναμη φίλε μου, δεν έχω τη δύναμη! Μου λείπεις! Σ' όλους λείπεις. Όμως να ξέρεις ότι το όνειρό σου δεν πέθανε, δεν έφυγε. Ήρθε και ρίζωσε στις καρδιές όλων.
Το όνειρο ζει, το όνειρό σου έγινε εφιάλτης για κάποιους...
Φίλε καλό βράδυ!»
Επίσης, στις 11:34 αναρτήθηκε το ακόλουθο μήνυμα:
«Μάλλον είχε έρθει νωρίς, ίσως η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για να τον δεχτεί. Όσο περνάνε οι μέρες το καταλαβαίνουμε ακόμα πιο πολύ, όταν βλέπουμε ανθρώπους να βεβηλώνουν την μνήμη του Σωκράτη δεν νομίζουμε οτι αξίζει τον κόπο να συνεχίσουμε.
Όσο σκληρό και αν ακούγεται ,ξέρουμε πως οι δολοφόνοι θα τα βρουν απο τον Θεό και τότε , εκεί επάνω ,όταν θα έρθει η ώρα τους ,θα φανεί ποιος πραγματικά ήταν ο έξυπνος αυτός που έφαγε τις σφαίρες ή οι άλλοι που τις ρίξανε;...
Τα πράγματα δυστυχώς είναι πιο τραγικά για τον τόπο μας απο οτι αρχικά φανταζόμασταν.
Ζούμε σε ένα κράτος που δεν προστατεύει τους ελεύθερους πολίτες του. Πριν πολλά πολλά χρόνια μπορεί να γέννησε την Δημοκρατία αλλά τώρα πια σκοτώνει τις Ελεύθερες φωνές.
Δεν φοβόμαστε για την ζωή μας, φοβόμαστε για το τι θα μας σύρουν αφού μας σκοτώσουν...»
Αν κάποιος -όχι συχνός χρήστης του Internet- μάθαινε την είδηση της δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια από τις εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων πιθανώς, να αναρωτιόταν ποιος ήταν αυτός ο τόσο σημαντικός δημοσιογράφος, του οποίου το όνομα δεν είχε ακούσει.
Τα μόνα στοιχεία που έδωσαν τα κανάλια ήταν η δημοσιογραφική ιδιότητα του Σωκράτη Γκιόλια και η σχέση του με το troktiko.blogspot.com. Ούτε αυτό όμως έλεγε πολλά σε ανθρώπους κάποιας ηλικίας ή εν πάση περιπτώσει σε εκείνους που σπανίως επιλέγουν το Διαδίκτυο για να ενημερωθούν.
Η δημοσιογραφική κάλυψη του θέματος απασχόλησε κυρίως το αστυνομικό ρεπορτάζ, ενώ σχεδόν κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στο ευρύ κοινό τους λόγους για τους οποίους η απώλεια του Γκιόλια είναι μεγάλο πλήγμα, ακόμα και για τη δημοκρατία μας.
Κανείς δεν ανέλυσε τους λόγους για τους οποίους το έργο της ομάδας του ήταν εξόχως μοναδικό, πετυχημένο και τελικά απαραίτητο.
Το blog «troktiko» δημιουργήθηκε πριν από τρία χρόνια, με βασικό μέλημα των ιδρυτών του, τη συνεχή ανάρτηση ειδήσεων που κάλυπταν μια ευρύτατη γκάμα ενδιαφερόντων. Από πολιτική, οικονομία, αθλητικά, μέχρι life style και «ροζ ιστορίες». Τα κείμενα ήταν σύντομα και σαφή, ενώ συχνά ήταν και ιδιαιτέρως επιθετικά.
Ο πρωτότυπος τρόπος γραφής σε συνδυασμό με την κατάλληλη φωτογραφία κατέκτησαν πολύ σύντομα την πλειονότητα των Ελλήνων που ενημερώνονται από το Internet.
Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι οι μηνιαίες επισκέψεις μοναδικών (unique) αναγνωστών του «troktiko» ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο! Η επιτυχία ήταν μοναδική.
Πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές και κοινό ξεκινούσαν την πρωινή τους ενημέρωση από το «troktiko» που δεν αμελούσαν να επισκέπτονται πολλάκις ημερησίως ικανοποιώντας την ανάγκη τους για συνεχή, ταχύτατη και... ενδιαφέρουσα ενημέρωση.
Ταυτόχρονα, έγινε ο φόβος των κάθε λογής τσαρλατάνων (κυρίως πολιτικών και εμπόρων) και το αποκούμπι των αδικημένων που για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία του Τύπου, μπορούσαν μέσα σε λίγα λεπτά να εκθέσουν ανεπανόρθωτα αυτόν που τους αδίκησε.
Ο Γκιόλιας και οι συνεργάτες του, ίσως και χωρίς να το περιμένουν, κατάφεραν να δημιουργήσουν το καλύτερο εργαλείο δημοκρατίας που γνώρισε η χώρα. Γι' αυτό ήταν σημαντικός. Με λάθη και ελαττώματα φυσικά. Αλλά ακόμα κι αυτά άρεσαν στην πλειοψηφία, που διψούσε για «απροσπέλαστη» δημοσιογραφία.
Η αναγνώριση και η αποδοχή ήταν πρωτόγνωρη. Η χρηστικότητα, η αμεσότητα και η ποικιλία των ειδήσεων καθιέρωσαν το «troktiko» στη συνείδηση εκατοντάδων χιλιάδων αναγνωστών ως το προτιμότερο μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα. Εξυπακούεται ότι πολλοί έσπευσαν να το μιμηθούν αλλά κανείς δεν μπόρεσε να βρει την ακριβή συνταγή της επιτυχίας.
Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν κατάφερε να πείσει ένα τόσο μεγάλο κοινό να τον ακολουθήσει έχοντας στη διάθεσή του τόσα λίγα μέσα.
Το «troktiko» πέτυχε κάτι που κανένας εκδότης και κανένας καναλάρχης δεν κατάφερε τα τελευταία 25 χρόνια. Χωρίς διαφήμιση, χωρίς αστέρες και ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους, χωρίς χρέη στο ΙΚΑ και την εφορία, κατάφερε να αποκτήσει έναν απίστευτο αριθμό καθημερινών αναγνωστών.
Κατάφερε να αφουγκραστεί την επιθυμία του μέσου αναγνώστη και να του προσφέρει αυτό που ζητούσε χωρίς εκπτώσεις.
Μέρος του κειμένου αντιγράφηκε από Newsbeast.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου